Lekker laten waaien in de wind...

Sinds een paar jaar weet ik het zeker: de herfst is mijn favoriete jaargetijde. De kleuren en geuren in de knisperende natuur maken dat “my heart is flowing over with orange lemonade” zoals SKC dat zo mooi zegt. Niks heerlijker dan een flinke ochtendwandeling, gevolgd door de rest van de dag welverdiend en behaaglijk binnen, liefst met de open haard aan, allerlei passende versnaperingen en het gezelschap van de mensen waar ik van hou.

Onlangs las ik hoe het zit met de verkleurende en vallende blaadjes van de bomen. Als de herfst aanbreekt, halen de bomen als het ware binnen wat er nog binnen te halen valt. Allerlei voedingsstoffen die ze hebben opgeslagen in bladeren en takken, worden naar de stam gebracht. Zo verliezen de bladeren hun groene kleur en, hun taak volbracht en nutteloos geworden, vallen ze uiteindelijk op de grond.

Het lijkt wel een beetje op mijn favoriete dagbesteding zoals ik beschreef. ’s Ochtends ga ik er graag op uit om te genieten van de buitenlucht. De dag is nog jong en heeft, net als ik, nog energie om uit te wisselen. Als de dag verstrijkt, is het tijd om die energie mee naar binnen te nemen, tot rust te komen en me te laten verwarmen.

En net als de bomen kunnen wij bij uitstek in dit jaargetijde opruimen. Koesteren wat ons nog voedt en dat bij ons houden. Dat wat ons geen dienst meer bewijst, zijn beste tijd heeft gehad of is opgebruikt, mogen we loslaten. Lekker laten waaien in de wind…

Ik wens je een rustige herfst toe!