Door een positieve houding in het leven te hebben, ben je succesvoller en maak je je eigen leven leuker. Een interessant verschijnsel waar ik al een tijdje mee bezig ben. Niet alleen met mijn eigen positieve houding, maar ook met de vraag hoe dat werkt. Onlangs las ik een boek over een nieuw soort intelligentie die is gevonden bij leiders die bijzonder succesvol zijn. De auteurs noemen het Appreciative Intelligence: seeing the mighty oak in the acorn. (1) Deze kunst om te kunnen waarderen bestaat uit drie componenten, waarvan het waarderen van “het positieve” er eentje is.
Onder het motto “dat wat aandacht krijgt, groeit en bloeit”, werkt het als je je aandacht geeft aan de positieve dingen die je meemaakt in het leven. Blijf je je vooral richten op de dingen waar je van baalt of gefrustreerd van raakt, dan gaan deze dingen je leven beheersen, terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Toch?
Als ik met anderen hierover praat, gebeurt het regelmatig dat de ander begint te sputteren en er tegenin brengt dat het zo makkelijk niet kan zijn. Je maakt in het leven nu eenmaal vervelende dingen mee en het is ook gezond om dat vervelend te vinden. Ik herinner me nog goed een oud-collega die zuchtte: “o nee, ben jij er ook weer zo een, zo’n positivo die overal het goede en leerzame van wil inzien...”.
In een boek dat ik later weer las, kwam ik een interessante uitbreiding op de gedachte over de positieve houding tegen. Deze uitbreiding geeft me in de gesprekken met anderen hierover weer nieuwe argumenten. Met een positieve houding ben je er namelijk nog niet. Het gaat erom wat je met die houding doet in het dagelijks leven. Of, zoals een architect genaamd Greg Radford volgens de auteurs heeft gezegd: “Having a positive attitude isn’t like a magic wand. It’s like a canoe paddle. Going upstream, you have to use it and work with it. Just having it isn’t good enough.“ (2)
Een positieve houding is dus niet het antwoord op vervelende dingen, maar een manier om ze aan te pakken en het hoofd te bieden. Werk aan de winkel!
Mijn vraag die overblijft is waarom mensen er toch vaak voor kiezen om niet met een positieve houding in het leven te staan. Zou dat zijn omdat het echte werk dan eigenlijk pas begint?...
Wat vind jij ervan? Je reactie is van harte welkom!
Wil je keuzes maken die écht bij je passen? En wil je weten hoe ik je daarbij kan helpen? Neem dan contact met mij op (lilian@luckylil.nl of tel. 071-5142922).
(1) 2006, Appreciative intelligence: Seeing the mighty oak in the acorn, Thatchenkery, T., Metzker, C.
(2) P.66 idem.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Wie bepaalt wat een 'positieve houding' is? Iedereen vergelijkt altijd ergens mee. En de vergelijking is altijd met wat je zelf kent, je eigen ervaringen dus. Zo ook met het 'meten' van een positieve houding. Wie zegt dat jouw 'meting' op een ander in de 'schaal van positief-negatief' klopt met die van de persoon zelf heeft. En daarmee: hoe kan een ander bepalen of de persoon in kwestie positief, minder positief of negatief in het leven staat? Is het eigenlijk überhaupt wel interessant om stil te staan bij op welk punt van de schaal je staat? Sta je dan niet sowieso al stil? Is het niet handiger en sneller om gewoon aan de slag te gaan met datgene wat je tegenhoudt om de dingen in het leven te doen die je eigenlijk wilt doen? En als dat betekent dat je moet zwelgen in verdriet om dingen te kunnen verwerken om daarna verder te kunnen, heb je dan iemand nodig die tegen je zegt dat je 'positief in het leven moet staan'?
BeantwoordenVerwijderenDat zijn mijn gedachten hierover tot nu toe.
Groet,
Muriël
En als datgene wat je tegenhoudt een negatieve houding is? ;-)
BeantwoordenVerwijderendan zit je in een cirkel ;-)
BeantwoordenVerwijderenHelp, nu ben ik je kwijt geloof ik... hoe bedoel je?
BeantwoordenVerwijderenWat ik bedoel te zeggen is dat het niet altijd even gunstig is om te praten over positieve en negatieve houdingen. Het heeft flink veel weg van 'goed en fout' en dat kan nou net iemand verstijven van angst om het 'fout' te doen dat het 'aannemen van een positieve houding' óf niet meer echt is (glimlach op je gezicht terwijl je daarachter helemaal wegkwijnt in je depressie en dus niet meer aan de slag gaat met wat er echt toe doet en aandacht nodig heeft) óf uit angst het verkeerde te doen dan maar helemaal niets meer doet. (het type persoon dat vanuit een 'positieve houding' alles zegt leuk te vinden en overal voor in is, maar daarmee geheel zelf geen grenzen meer voelt en dus voer is voor mensen die daar misbruik van willen maken.) Het blijft Jin Jang. Je kunt 't een niet boven 't ander plaatsen. En de onderliggende blokkades worden niet opgelost door het veranderen van de houding. Ik vind het focussen op het 'aanmeten' van een positieve houding dus niet de oplossing, maar vind dat je aan de slag moet om er achter te komen waarom je de keuzes maakt (of niet maakt) zoals je ze maakt. En als je daar niet tevreden mee bent, hoe je dat kan veranderen.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Muriël
Heel interessant deze visies. Moet er even over nadenken (of misschien juist niet). Ik denk dat het uberhaupt nemen van een beslissing een goede keuze is, in plaats van niet besluiten. Ofwel kiezen, achter je besluit staan en vervolgens gewoon doen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Lilian,
BeantwoordenVerwijderenInteressante gedachtengangen. Ik moest meteen denken aan Joe Dispenza (die spreekt bijvoorbeeld in de film "What the bleeb do we know"). Deze man heb ik gezien en horen spreken bij een seminar onlangs in Rome voor mijn werk. Hij heeft zelfs aangetoond dat als je je gedachten stuurt, door bijvoorbeeld te denken aan iets dat je graag wilt bereiken, er uiteindelijk werkelijk iets gaat veranderen in je hersenen. Er worden dan weer nieuwe verbindingen gelegd. Dit heeft hij zelfs kunnen filmen en daar zijn fragmenten van te zien op zijn website; http://www.drjoedispenza.com/
Hij gaat zelfs zo ver dat we in feite alles kunnen bereiken wat we willen door onze gedachten te sturen. Maar inderdaad is het dan ook zaak niet 'alleen maar' te denken, maar er ook naar te handelen. Met onze mind kunnen we veel meer dan we altijd gedacht hadden. Met je mind kun je zelfs nieuwe ervaringen creeren die je pas in de toekomst gaat meemaken. Door bijvoorbeeld je regelmatig op iets te focussen wat je in de toekomst zou willen bereiken, dan zal je lichaam op een gegeven moment al gevoelens gaan ervaren die bij die gebeurtenis horen, terwijl de gebeurtenis zelf nog niet is geweest. Bijvoorbeeld je hebt een wens om ooit een heel groot huis te kopen (ik noem maar een voorbeeld). Door je daarop te focussen, kun je op een gegeven moment werkelijk lichamelijk gaan ervaren wat dat emotioneel met je doet. Het is dus een emotie/gevoel dat je nog niet kent uit het verleden. Het huis zelf heb je dan nog niet eens!
Wat er namelijk gebeurt in de hersenen is dat er door de nieuwe 'verbindingen' er oude verbindingen worden 'losgekoppeld. Een oude verbinding moet je dan zien als een gedachtengang/emotie die je bijvoorbeeld steeds ontmoedigt. Zoals in bovenstaande voorbeeld: "ach dat grote huis zal ik toch nooit kunnen kopen", of" wie ben ik dat mij dat gaat lukken" of dergelijke gedachten.
Ik kan het hier maar even kort uitleggen, maar het is een super interessant fenomeen en als je meer wilt lezen, moet je eens gaan kijken naar zijn website. Hij heeft het zelf aan den lijve ondervonden, toen hij na een ernstig ongeluk te horen kreeg dat hij zware operaties moest ondergaan en dat hij dan hoogstwaarschijnlijk maar zeer beperkt nog zou kunnen fuctioneren. Hij heeft zich uiteindelijk niet laten opereren en na 6 weken, geloof ik, kon hij weer bijna alles wat hij voor het ongeluk ook kon!
Geeft ook weer stof tot nadenken...
Groetjes,
Mariëlle Lassche
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen@ Anoniem: nogmaals dankjewel voor je reacties. Ik merk dat ik me tijdens het lezen begin af te vragen wat maakt dat je op deze manier reageert. Heb je iets dergelijks dichtbij meegemaakt? Raakt het jou op een bepaalde manier? Wil je daar meer over vertelle? Dankjewel alvast.
BeantwoordenVerwijderen@ Charleen: Jij ook dankjewel voor je reactie. Klinkt alsof je daarover een besluit hebt genomen en als dat werkt voor je: mooi! Is dat ook zo?
@ Mariëlle: Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Prachtige film inderdaad…en die lezing moet heel interessant zijn geweest, dan geloof ik meteen. Ik ben ontzettend geboeid door dit fenomeen, hoe we onze eigen werkelijkheid maken, en een positieve houding is dan het topje van de ijsberg volgens mij.
Nav bovenstaande denk ik direct aan de creatiespiraal van Marinus Knoope.
BeantwoordenVerwijderengroet, Hans
Hi Hans, daar ben je weer! Vertel eens, vanwaar je gedachte aan de creatiespiraal?
BeantwoordenVerwijderengroeten en dankjewel alvast! Lilian
Lilian, dit zou niet de creatiespiraal zelf moeten zijn maar dat wat er aan vooraf gaat. Had dus aan moeten geven: de Ontknooping van Marinus Knoop. Dit boek gaat over ( negatieve) emoties en hoe je die kan omvormen tot iets positiefs. Samen met de creatiespiraal een mooie leidraad om om te leren gaan met je emoties en zaken aan te pakken/ op de rails te zetten en te volbrengen. Marinus heeft niet minder dan 252 emoties in beeld gebracht waar je mee aan de slag kan gaan. En er zitten er altijd voldoende bij die bij je passen. Als je het boek niet kent, ik vind het een aanrader, dus lezen zou ik zegen. groetjes, Hans
BeantwoordenVerwijderenHallo Hans,
BeantwoordenVerwijderenOpnieuw bedankt voor de toelichting! Ik heb van dit boek gehoord en werd eerlijk gezegd ontmoedigd door dat enorme getal... maar misschien is het handig om me daar overheen te zetten... ;-) Dank voor je tip!
groeten! Lilian