Bij de evaluatie van een coachingstraject gisteren spraken we over het willen weten waarom problemen zich voordoen zoals ze doen. De jonge dame die ik coachte had tijdens het traject meerdere malen de neiging om zich hardnekkig af te vragen waarom zij zich voelt zoals ze zich voelt en de gedachten heeft die ze heeft. Mijn wedervraag luidde regelmatig: “wat zou het je opleveren als je dat weet?”
Het resultaat van de evaluatie was onze conclusie dat het voor deze vrouw vaak effectiever was om over de vragen heen te stappen en aan de slag te gaan met haar gedrag. Het stellen van de waarom-vraag bleek meer een onbewuste strategie om niet aan het werk te hoeven dan een onderdeel van de oplossing. Die conclusie bracht haar weer dichter bij de oplossing.
In elk coachingstraject waarin zich deze vragen voordoen, blijft het een unieke afweging. Wat is de rol van de waarom-vraag? Is het inderdaad onderdeel van de oplossing om te onderzoeken waar je probleem vandaan komt of is het genoeg om je niet te laten afleiden en op zoek te gaan naar een échte oplossing?
Mijn vorige werkgever Ormit zegt daarover: “Wij benaderen coaching vanuit het resultaat dat geboekt moet worden en ondersteunen iemand daarin, in plaats van te proberen van alles uit iemands verleden open te leggen en verder te analyseren”. (1) Ik begrijp dit standpunt en begrijp ook waarom Ormit dit zo stelt. Coaching wordt immers nogal eens afgeschilderd als “graven om het graven” en daar ben ik ook geen voorstander van. Tegelijkertijd kan het nodig zijn te kijken naar je wortels, naar het systeem waarin je eerste normen en waarden en je persoonlijkheid zich ontwikkeld hebben om een blijvend resultaat te behalen.
Het hoeft elkaar niet uit te sluiten. Toch?... Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen!
(1) p.9, Element nr. 9 december ’06.
Posts
Beste Lilian,
BeantwoordenVerwijderenDe waaromvraag is de moeilijkste vraag wellicht om te beantwoorden, maar wel de mooiste en leidend naar het diepst te ervaren geluk. Waarom leven wij? Waarom overkomt ons hetgeen ons overkomt? Waaron gedragen we ons zoals we ons gedragen?
Wie naar de wortel, de kern van de problemen gaat komt bij de diepstliggende oorzaak en daaronder ligt de wezenlijke en duurzame oplossing.
Niet graven om te graven, maar graven om bij je Zelf uit te komen.
Met hartelijke groeten,
Bert-Jan van der Mieden
auteur van "De mens in de 21e eeuw"
Hallo Bert-Jan,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je reactie! Bedoel je hiermee dat het graven wel altijd een antwoord biedt en een oplossing voor je probleem, wat het ook moge zijn?
Wat zijn jouw ervaringen hiermee?
groeten! Lilian